Eyjamenn eru vinnusamir og hafa nú tækifæri til að vinna mikið

"Þið hafið það gott í Vestmannaeyjum er það ekki".  Þessa spurningu fæ ég oft.  Henni svara ég yfirleitt með því að staðfesta að við höfum það sannarlega gott en það sé einfaldlega vegna þess að...

...við sem heild erum viljug til að vinna mikið þegar mikil vinna er í boði og þörf er á.  Okkar ytri aðstæður eru þær sömu og hjá öðrum.  Lánin okkar hafa hækkað eins og hjá öðrum Íslendingum, bensínlíterinn nálgast verð sem áður var á góðu Koníaki og líterinn af Koníaki kaupir maður vart nema með raðgreiðslum.  Við finnum fyrir samdrátti ríkisins og það jafvel meira en aðrir.  Áfram má lengi telja um hvernig kreppan bítur okkur í Eyjum.  Munurinn er aðgegið að vinnu og viljinn til að vinna hana.

Núna nýverið birti Hagstofan upplýsingar um hækkun launavísitölu. Samkvæmt þeim tölum hækkuðu framtalin laun um 17,8% að jafnaði frá 2007 til 2010. Mest var hækkunin í Vestmannaeyjum.

Breyting á launatekjum skv. skattframtölum á þessum tíma er sem hér segir þegar litið er til mismunandi atvinnusvæða:

Reykjavík: -1%
Reykjanes: 6%
Vesturland: 13%
Vestfirðir: 15%
Norðurland vestra: 16%
Norðurland eystra: 14%
Austurland: 13%
Suðurland: 8%
Vestmannaeyjar: 31%

Miðað við umfjöllun sem í kjölfarið fylgdi hefði mátt ætla að fyrirtæki í Vestmannaeyjum hefðu hækkað laun verulega umfram það sem annarstaðar gerðist. 

Við sem hér búum vitum vel að svo er ekki.  Laun okkar flestra hafa einfaldlega fylgt almennum umsömdum kjarabótum.  Stóri munurinn hér og víðast hvar er annarsvegar aðgengið að mikilli vinnu og hinsvegar viljinn til að vinna þá vinnu.

Í umfjöllun um heildarlaun þarf að hafa hugfast að á bakvið þessi laun er mikil og oft á tíðum erfið vinna.  Eyjamenn hafa aldrei vílað fyrir sér að vinna mikið og það er fyrst og fremst það sem skýrir þennan mun.